طی جلساتی با مدیران دیوان عدالت اداری مشخص شد متاسفانه دیوان، با وجود تعبیه شدن چندین سامانه، به دلیل سطحی بودن و عدم کارایی آنها، از مزایای اولیه فناوری اطلاعات نیز بی بهره بود. همه اقدامات مانند ثبت پرونده، استعلامات، ثبت رای و ابلاغ به شکل سنتی با کاغذ و پست انجام می شد که این امر مشکلات عدیده ای داشت.  همچنین نبود اطلاعات به شکل الکترونیک مانع هوشمندسازی به عنوان یک ابزار ضروری در دنیای امروزی بود.

 طرح اولیه “ساجد ” (سامانه الکترونیکی و جامع دیوان) به منظور ایجاد بستر یکپارچه ی قضایی با اتخاذ روش چابک جهادی شکل گرفت.

ویژگی متمایزکننده و قلب ساجد، پیاده سازی “نظام مدیریت داده و فرآیند” است. سایر سامانه ها، بر مبنای کاغذ و نامه به عنوان ابزار سنتی تشکیل پرونده شکل گرفته اند، به طوری که پرونده همچنان با کاغذ موجودیت یافته و صرفا اوراق و نامه ها (حتی نه همه ی آنها) در سامانه نیز اسکن می گردد.

اما در ساجد پرونده نه بر اساس اوراق بلکه با تکیه بر مواد قانونی، بخشنامه ها و رویه ها، با تعریف کامل اطلاعات ساختاریافته موجودیت می یابد ، قانون با تمام ظرفیت های آن تعبیه شده و فرآیندها با ریزترین جزئیات خود ریل گذاری میشود به طوری که برای هر اقدام یک دکمه مخصوص قرار داده شده است.

در واقع ساجد نمود عملی قانون است که این امر منجر به حل ریشه ای بسیاری از مشکلات مانند عدم شفافیت فرآیند و تاریخچه پرونده، انجام اقدامات و فرآیندهای اشتباه، گم شدن پرونده ها، عدم امکان گزارش گیری و … میشود و امکان واگذاری بسیاری از اقدامات به سامانه و بهره گیری از هوش مصنوعی را فراهم ساخته است.